HTC One – pierwsze wrażenia po polskiej premierze

Wczoraj udaliśmy się dużą ekipą na polską premierą HTC One w Zamku Ujazdowskim. Zainteresowanie wśród iPhone’owców oznaczało jedno – HTC stworzyło coś naprawdę interesującego. Na miejscu, jeszcze przed wejściem, udało mi się dorwać jednego z szefów imprezy, a w kieszeni miał własnego, świeżutkiego i białego One’a …

Prezentacja z Londynu powtórzona

Najpierw puszczono nam prezentację, którą już widzieliśmy w Londynie. Nie oglądałem jej w całości, więc miałem okazję w końcu to zrobić. Niestety, znudziła mnie. Zresztą nie tylko mnie – zainteresowanie na sali było wyjątkowo słabe. Część osób czytała sobie coś w telefonach i iPadach, sporo z nich rozmawiało między sobą, a niektórzy nawet zasnęli. Serio. Norbi nawet mu zdjęcie zrobił. Moją największą uwagę przykuł fragment o HTC Zoe, który skłonił mnie też do paru przemyśleń. Filmy automatycznie przez niego wygenerowane zapowiadają się świetnie, ale nie wątpię, że zrobiłbym to lepiej. Od tego typu funkcji oczekuję, że będą zapierały dech w piersiach, a one mnie jedynie delikatnie podekscytowały. Nie zmienia to jednak faktu, że czekam na aplikację, która będzie robiła coś podobnego. Nie chodzi mi tutaj nawet o łączenie klipów w film, ale samo kręcenie trzy sekundowych klipów video podczas robienia zdjęć.

Food!

Następnie HTC uraczyło nas jedzeniem w sali obok. W międzyczasie po sali rozeszło się kilka egzemplarzy One’a. Wszystkie srebrne i było ich zdecydowanie za mało. Wspominałem już, że były tylko srebrne? Jestem już prawie przekonany, że zdecydowałbym się na model czarny, pomimo że go nie widziałem na oczy. Niestety, model srebrny mnie zawiódł, ale o tym za chwilę.

Podczas spożywania różnych pyszności, rozmawialiśmy chwilę o tym, co HTC mówiło podczas prezentacji. „The HTC One is virtually an all-metal construction,” padło w pewnym momencie. Po naszemu oznacza to, że „HTC One jest praktycznie w całości konstrukcją metalową.” Niestety nie mogę się z tym zgodzić. Brakuje mu w tym względzie sporo … Nie mogę też zgodzić się z tym, że pierwsi zintegrowali antenę z obudową. Daleko też nie musiałem szukać przykładu – wystarczyło spojrzeć do kieszeni na iPhone’a. Odkładając jednak marketing na bok …

HTC One

One składa się, niczym tort, z trzech warstw. Pierwszą jest przednia szyba, drugą polimer PPS wtryskiwany pod ciśnieniem w puste miejsca w trzeciej warstwie, na którą składa się aluminiowy tył. Krawędź telefonu w przeważającej większości wykonana jest właśnie z tego PPS w kolorze przybrudzonej bieli. Niestety, powoduje to, że przed sobą mamy trzy dominujące kolory – srebrny, biały i czarny. Tego drugiego jest stanowczo za dużo. To właśnie powoduje, że preferowałbym model czarny, który wydaje się być znacznie bardziej jednolity.

Ekran za to wygląda znakomicie. Nie miałem okazji porównać go pod względem odwzorowania kolorów z iPhonem, ale pierwsze wrażenia były bardzo pozytywne. Bardzo przypadł mi do gustu szerszy ekran Nexusa 4, szczególnie przy przeglądaniu stron internetowych. One, podobnie jak iPhone 5, zdecydował się na 16:9, z tą różnicą, że ma 468 ppi zamiast 326 w iPhonie. To wszystko składa się na rozdzielczość wynoszącą 1080×1920 i ma przekątną 4,7″. Tak po prawdzie, to nie zauważyłem różnicy względem iPhone’a ani Nexusa 4. Widocznie mam za słaby wzrok.

Plecy urządzenia nie są płaskie – „grzbiet” odstaje najbardziej, a całość zwęża się ku bokom, które mają około czterech milimetrów grubości. To najlepsza decyzja, jaką mogli podjąć. W iPhonie płaski tył nie przeszkadza, ponieważ telefon ma 4″ ekran i jest ultracienki. W Nexusie 4 plecy również są płaskie, ale przez jego rozmiar jest znacznie mniej wygodny. HTC One z kolei, właśnie przez to zaokrąglenie, zaskajująco wygodnie leży w ręce. To chyba zresztą pierwszy tak duży telefon, który został pod tym względem przemyślany. Jest znacznie lepiej niż myślałem, ale ciężko coś stwierdzić definitywnie po paru minutach zabawy nim. Na pewno poruszę ten temat w recenzji, ale zapowiada się świetnie.

Sense 5

Pierwszy raz spodobała mi się nakładka na system. Pierwszy raz widzę żeby była płynna. Co więcej – ma dwie ciekawe funkcje.

BlinkFeed to kopia Flipboarda. Nieudana kopia. Szkoda, że nie poszli do twórców aplikacji i nie dogadali się z nimi w tym zakresie, bo pomysł jest dobry, ale wykonanie gorsze. Przede wszystkim brakuje możliwości połączenia się z naszymi RSSami w Google Reader. Ponadto, Flipboard ma po prostu większą funkcjonalność. „Casualowym” użytkownikom powinien jednak przypaść do gustu – dostęp do informacji jest rzeczywiście szybki.

Zoe to jednak to co zrobiło na mnie największe wrażenie. Do każdego zdjęcia, które robimy, zostaje dołączony 3 sekundowy klip video. Jeśli macie wyobraźnię, to od razu zobaczycie potencjał tej funkcji. Jest ogromna i mam nadzieję, że zostanie jeszcze bardziej rozwinięta.

Go home Samsung. You’re drunk.

Premiera Galaxy S IV jest już tuż tuż. Nie wiem co Samsung będzie musiał zrobić, żeby przebić produkt HTC, ale podejrzewam, że musiałoby to podpaść pod cud. Jakość wykonania One, jego w większości metalowa obudowa, nie-AMOLEDowy ekran i wysoka ergonomia powodują, że podnieśli poprzeczkę bardzo wysoko. Jeśli będzie chociaż cień plastiku w SGS4, to mogą spakować walizki. Plotki mówią o 5″ ekranie. To z kolei za dużo.

Trzymam kciuki za HTC w tym roku, bo One to jest zacny telefon, którego na dodatek nie wiem czy nie kupię Żonie.