Wydarzyło się w samolocie

Udałem się dzisiaj na lotnisko, aby odbyć krótką podróż samolotem. Tradycyjnie wszystko rozpoczęło się od nadania bagażu oraz odbioru karty pokładowej. Następnie dotarłem do kolejki o długości podobnej do tej w której stało się parę lat temu po papier toaletowy. W każdym razie zmuszony do czekania w niej zwróciłem uwagę na sposób postępowania ludzi. Jak wiadomo, musimy rozebrać się z kurtek, pasków do spodni oraz wszelkich metalowych przedmiotów, które następnie wkładamy do plastikowego pojemnika i przepuszczamy przez wszystko-widzące urządzenie. Problem w tym, że dwie blondynki (z zachowania też) postanowiły stanąć na samym końcu taśmociągu i bez pośpiechu prężyć swoje silikonowe ciała podczas demontażu setek zbędnych akcesoriów. Nie byłem tym zachwycony. Ani kilka osób za mną. Postanowiliśmy wszyscy równocześnie obejść te puste lolitki i udać się trzydzieści metrów bliżej strażniczki, która spoglądała z mieszaniną nienawiści i obrzydzenia na kobiety opóźniające kolejkę. Za mój czyn dostałem klapsa ręcznym detektorem po tyłku – niby niechcący, ale błysk w jej oku (oraz szelmowski uśmiech) mówił co innego. Mam nadzieję, że nie spotkam jej wracając – sprawiała wrażenie, że lubi BDSM. O czym to chciałem … Ach tak – skoro inżynierzy potrafią stworzyć samochód napędzany ogniwami paliwowymi czy też wysłać człowieka na międzynarodową stację kosmiczną to czemu mają problemy z bramkami? Dzisiaj każdy ma telefon, pasek przy spodniach, iPoda i portfel – czemu tego po prostu nie zaprogramują odpowiednio?

Całkowicie zdegustowany udałem się z Terminala 2 do pierwszego, gdzie czekał na pasażerów autobus, który zawiózł nas do samolotu przy T2. Powstrzymam się od komentarza.

Po zajęciu miejsca zwróciłem uwagę na Pana obok, który z zazdrością spoglądał na to co robię na swoim iPhone. Najpierw założyłem słuchawki i puściłem ulubiony rock & roll, a następnie sprawdziłem Twittera, Blipa oraz wysłałem dwa krótkie SMS do rodziny. Potem z powodu groźnego spojrzenia stewardessy włączyłem tryb samolotowy i przystąpiłem do pogrania w nowy nabytek – Bejeweled 2. Ów Pan postanowił sprawdzić co też może zrobić na swoim HTC i po minucie eksperymentowania zrezygnował – stewardessa widać światowa kobieta, bo kazała mu wyłączyć telefon. A mi nie. Od tamtego czasu patrzył na mnie z nienawiścią i mam nadzieję że opublikuję ten wpis zanim mnie zlikwiduje. Oraz że nie widzi co piszę.

Przyjaciel niedawno sprzedał mi kawał:

Idzie facet wzdłuż rzeki i widzi wędkarza. Pomyślał sobie że podejdzie i zapyta się:
– „Jak ryby? Biorą?”
Jeśli wędkarz odpowie „tak” to rzeknie:
– „Bo takim bucom jak Ty zawsze biorą!”
Jeśli jednak padnie „nie” to odpowie:
– „Bo takim bucom jak Ty nigdy nie biorą!”
Jak pomyślał tak zrobił:
– „Jak ryby wędkarzu? Biorą?”
Wędkarz nie odwracając nawet wzroku odpowiedział:
– „Spierdalaj bucu!”

Na podobną odwagę zdobył się sąsiad, który w końcu zapytał się mnie czemu nie zdecydowałem się na prawdziwy smartphone posiadający multitasking i inne niezbędne funkcje. Również stwierdziłem, że nie warto się wdawać w dyskusję nad zaletami jednego nad drugim i odpowiedziałem:

„Spróbuj to zrozumiesz.”

Niestety zostałem wychowany lepiej niż się zachowałem i natychmiast chciałem cofnąć te słowa – nie lubię być niemiły bez podstaw. Po prostu nienawidzę wojen między-markowych (Canon/Nikon, Porsche/Lambo, Windows/Mac) – są one nam tak samo potrzebne jak gangrena … Poza tym po co się kłócić skoro jedna marka jest ewidentnie lepsza od drugiej? Zanim jednak zdążyłem zareagować, pasażer wyciągnął swoje brudne łapy (utytłane w maśle i cholera wie czym jeszcze z kanapki pokładowej) uważając, że zapraszam go do pomacania mojego cacuszka. Nienormalny czy co?

Może jednak jestem tylko czyścioszkiem czy już tak źle ze mną?