Witam się z HTC HD7 (Windows Phone 7)

Wczoraj wieczorem w końcu dotarł obiecany HTC HD7 od Plusa. Tak po prawdzie obiecany był Samsung Omnia 7, ale nieoficjalnie dowiedziałem się, że wcześniej testowany przeze mnie aparat, prawdopodobnie nie pojawi się w ofercie operatora. Informacja jest o tyle smutna, że był to chyba bezwzględnie najciekawszy sprzętowo telefon z Windows Phone 7, pomimo że kolory na jego ekranie SuperAMOLED były przesterowane.

HTC HD7 dotarł do mnie jako skończony produkt pod względem hardware’u i software’u, ale ewidentnie jest to model dostarczony do testów operatora Plus. Pudełko było białe i bez żadnego logo, w środku tylko sprzęt bez jakichkolwiek papierków. W komplecie otrzymałem dodatkowo ładowarkę w kształcie tej nowej do iPhone, kabel USB do niej oraz słuchawki (których nie będę testował).

Ten telefon jest gigantyczny! Ekran ma 4.3″ i iPhone wydaje się przy nim maleńki. Mam dosyć duże ręce i mam wrażenie, że ten telefon najlepiej będzie nadawał się dla osób o … jeszcze większych. Jest zwyczajnie ciut za szeroki, żeby go wygodnie trzymać, chociaż być może potrzebuję trochę czasu, aby się do niego przyzwyczaić i znaleźć wygodne ułożenie palców. Ekran LCD ma rozdzielczość 800×480 pikseli, jak każdy inny telefon z Windows Phone 7. Różni się znacząco od Omnii — czerń nie jest czarna (mocniej też „świeci” niż w iPhone), ale kolory wydają się być znacznie bliżej rzeczywistości.

Procesor to 1GHz Snapdragon i bez problemów napędza sam system operacyjny. Jednak po zainstalowaniu oficjalnego klienta Twittera miałem wrażenie jakbym pracował na iPhone 3G z iOS 4. No może przesadzam, ale taki minimalnie wolniejszy 3GS z najnowszym softem. Nie wiem czy wynika to z braku optymalizacji kodu, czy zwyczajnie procesor jest zbyt wolny, ale może to irytować. Co ciekawe, po paru minutach pracy app ciut przyśpieszył. Nie miałem jeszcze czasu ani okazji pobrać innych programów z Marketplace, ale przez kilka kolejnych dni postaram się to uczynić — niestety z pominięciem pozycji płatnych.

Jakości wykonania HD7 nie mam nic do zarzucenia. Tylna ściana wykonana jest z miękkiego tworzywa, bardzo przyjemnego w dotyku. Cała reszta również nie budzi zastrzeżeń i nie sprawia „taniego” wrażenia. Ergonomia umiejscowienia przycisków to obecnie jedyny potencjalny problem, ale na ten temat wypowiem się dopiero po dalszych testach.

Jeśli macie pytania, prośby czy uwagi to piszcie co chcecie abym sprawdził lub przetestował w komentarzach.