Apple AirPort Extreme – wyjmujemy z pudełka i setup w 60 sekund

Jakiś czas temu, bodajże rok lub dwa temu, konfigurowałem sieć Wi-Fi w domku jednorodzinnym. Składała się ona z trzech elementów – głównego routera oraz dwóch extenderów. Wszystkie elementy były jednej firmy i niestety co jakiś czas pojawiał się problem… Inna firma nawet wyprodukowała urządzenie, aby ten problem automatycznie rozwiązywać. W takich sytuacjach wiesz, że czas zmienić router…

Otóż problem jest banalny i polega na tym, że od czasu do czasu zawieszają się extendery. Niby działają, ale jeśli jakiekolwiek urządzenie jest do nich podłączone zamiast do głównego routera to nie działa internet. Trzeba ruszyć cztery litery i je wyłączyć na chwilę, a potem ponownie włączyć. Podobnie zresztą wspominam Windows… Jak już wspominałem, istnieje produkt kolejnej firmy, który służy do rozwiązywania tego problemu, a jest nim coś co się nazywa resetter. Jak sama nazwa wskazuje, resetuje on extendery raz na kilka godzin. Automatycznie.

Trzeba ruszyć cztery litery i je wyłączyć na chwilę, a potem ponownie włączyć. Podobnie zresztą wspominam Windows…

Doszedłem w końcu do wniosku, że to bez sensu i dzisiaj kupiłem AirPort Extreme’a szóstej generacji, wspierającego między innymi 802.11ac, czyli ten najszybszy standard obecny w nowych iPhone’ach, Macach i innych podobnych urządzeniach. Z pierwszych testów już widzę, że ma lepszy zasięg niż jego porzednik (też 802.11ac), ale możliwe, że rozszerzę go za pomocą AirPort Expressa, jeśli zajdzie taka konieczność.

W odróżnieniu od pierwszych płaskich AirPort Extreme’ów, nowy model jest pionowy i w odróżnieniu od większości konkurencji, nie ma żadnych zewnętrzych anten. Powyższe zdjęcie przedstawia jego górną powierzchnię.

Po zdjęciu pokrywy ukazuje się nam znacznie niższy, niż wskazuje na to pudełko, router. Spód pudełka zajęty jest przez kabel zasilający oraz instrukcje. Na szczęście zasilacz jest wbudowany w urządzenie. Czarny spód zawiera też otwory do pasywnego chłodzenia i podobnie jak górna część, oznaczony jest logo Apple.

Boczne powierzchnie są natomiast zabezpieczone folią, aby całość się nie porysowała w transporcie. Na tylnej ściance znajdują się trzy porty gigabitowe port LAN¹, port USB do podłączenia drukarki lub dysku twardego oraz port WAN, do podłączenia modemu internetowego. Na samym dole jest oczywiście gniazdo zasilania.

Konfiguracja całości jest banalnie prosta i zrobiłem ją tylko za pomocą iPhone’a, bez otwierania Safari. Wystarczyło wejść do Ustawień → WiFi, a poniżej dostępnych sieci pojawił się AirPort jako nieskonfigurowane urządzenie. Następnie ustawiłem jego nazwę, nazwę SSID dla sieci oraz hasło do obu. To wszystko. Po 60 sekundach wszystko było skonfigurowane i działało prawidłowo.

Konfiguracja całości jest banalnie prosta i zrobiłem ją tylko za pomocą iPhone’a, bez otwierania Safari.

Na rynku jest wiele dobrych routerów, ale nie widziałem jeszcze żadnego, który wygląda tak dobrze jak AirPort Extreme Apple’a. W domu mam D-Linka pionowego, również 802.11ac bez zewnętrznych anten, wyglądający trochę jak mniejszy Mac Pro – działa bardzo sprawnie, ale menu ma bardzo skomplikowane² – i pomimo, że jakość wykonania jest dobra to do Extreme’a mu daleko.

Ciekawostka – Większość routerów potrafi dzisiaj tworzyć dwie sieci na częstotliwościach 2.4 GHz i 5 GHz. Ta pierwsza ma większy zasięg, ale jest wolniejsza, a druga niewielki, ale jest szybsza. W routerach, z którymi miałem do czynienia, te dwie sieci zawsze są dostępne jako osobne SSID i należy się pomiędzy nimi przełączać ręcznie. AirPort Extreme domyślnie tworzy jedną sieć na obu częstotliwościach, a urządzenia przełączają się między nimi automatycznie i niezauważalnie dla usera. Można jednak właczyć dwie jeśli mamy taką potrzebę.