A Guy Thing

Jeśli nie oglądaliście tytułowego filmu z Julią Stiles, to pozwólcie, że przedstawię Wam jedną scenę z filmu:

Paul budzi się po swoim kawalerskim w łóżku z tancerką z poprzedniego wieczoru i oczywiście nic nie pamięta. Dzwoni jego przyszła teściowa i informuje go, że za parę minut przyjeżdża do niego narzeczona. Paul w pośpiechu stara się pozbyć Becky (tancerki), ale nie mogą znaleźć jej majtek. Cała operacja kończy się sukcesem, a majtki zostają schowane w ostatniej sekundzie w zbiorniku na wodę od toalety … Wątek powraca jak narzeczona sprawdza dlaczego spłuczka się zablokowała. Naturalnie znajduje majtki, a Paul tłumaczy jej, że kupił je na prezent już dawno temu, ale potem znalazł lepszy, schował je i zapomniał. Karen (narzeczona), w stanie sporego oburzenia, pyta się Paula gdzie je kupił i dlaczego są używane. Odpowiada, że w „Tesco¹” w koszach na bieliznę. Karen decyduje się sprawdzić jego kłamstwo i dzwoni do sklepu, w którym odbiera kasjer. Karen pyta się go, co sądzi o fakcie, że sprzedają bieliznę z koszy i to na dodatek brudną. Facet-kasjer, w lekkim szoku, przez moment zastanawia się co najlepszego się dzieje, po czym odpowiada: „Chciałbym bardzo Panią przeprosić za brudną bieliznę z naszych promocyjnych koszów, ale od jakiegoś czasu przychodzą do sklepu dzieciaki, które robią takie niemiłe psikusy. W imieniu całego SpendMart serdecznie Panią przeprzaszam.” Następnie odkłada słuchawkę, a klientka stojąca obok pyta się: „Kosze na bielizne? To Wy tutaj takie macie?” Kasjer na to: „It’s a guy thing (To męska rzecz)” i dopowiada pod nosem „Poor bastard.”

Ten przydługi wstęp idealnie ilustruje relacje między mężczyznami w naszym świecie. Też kiedyś miałem połączenie telefoniczne, przy którym połapałem się w porę i uratowałem mojego przyjaciela przed niewygodną sytuacją. Powyższa scena zresztą idealnie ilustruje pytanie i odpowiedź wyciągnięte ze stron Google’a:

… via @pgkrzywy