Dotarł do mnie upragniony Zeiss 100mm f/2 – przebył ocean, celnicze ręce i teraz słodko sobie drzemie na swoim właściwym miejscu, czyli podczepiony pod D700.
Jest ciężki – bardzo ciężki jak na takie małe szkło. Solidność wykonania aż ścieka po nim do moich ust, a smakuje jak najlepsza szynka parmeńska o grubości włosa delikatnie położona na soczystym melonie przy delikatnym wicherku na patio we włoskiej knajpie z widokiem na spokojne i niebieskie morze. Przez moje ręcę przetoczyło się wiele obiektywów – od modeli plastic-fantastic za mniejsze pieniądze niż godzina z damą do towarzystwa do najlepszych L-ek Canona czy AF-Sów Nikona. To nie ta liga – Zeiss jest jak mój przyjaciel zauważył – Pagani Zondą wśród obiektywów.
Mam nadzieję, że jutro znajdę chwilę na przestrzelenie go w Łazienkach – może nawet słońce łaskie wyszłoby zza chmur?
Tymczasem zapraszam na kilka fotek z mieszkania – nic ciekawego, ale bokeh zapowiada się obiecująco (klik, aby powiększyć):
Chcesz zwrócić mi na coś uwagę lub skomentować? Zapraszam na @morid1n lub na forum.