Kilka tygodni temu miałem okazję po raz pierwszy pomacać telefon oparty na systemie Android od Google. Niestety była to wersja 1.6. A telefon miał resistive touchscreen — jakkolwiek ta technologia nie nazywa się po naszemu (rezystywny?). To taki stworzony pod rysik. Między innymi.
Moja pierwsze wrażenia, po trzech latach z iPhone, były porównywalne z próbą rozbrojenia bomby nuklearnej. Po ciemku. Z chińską instrukcją bez obrazków. Chodzi mianowicie o problemy z odblokowaniem ekranu/klawiatury, a konkretniej z Androidowym odpowiednikiem Slide to unlock. Jakbym go nie macał, dotykał, pieścił czy prosił to za żadne skarby nie chciał otworzyć przede mną swych drzwi. Okazało się, że takie ekrany są dla silnorękich, a delikatne głaskanie kobiecego policzka znanego z telefonu Apple nic nie wskóra.
Przy okazji dodam, że to LG wyposażyło model GT 540 w taki znakomity środek bezpieczeństwa — nie dość że jest odporny na dzieci i nie wymaga zabezpieczeń rodzicielskich, to nie grozi nam wykonanie przypadkowego połączenia gdy urządzenie jest w kieszeni. Chyba, że nosimy w niej też klucze.
Od dłuższego czasu przeglądam nowości rynkowe, ponieważ Nokia 6310i (chyba taki na numer — chodzi o tą kultową i bardzo popularną) mojej mamy jest na wykończeniu. Niestety próby przekonania jej do iPhone odniosły mizerny skutek — przeszkadzają długie paznokcie. A na rynku nie ma nic ciekawego, nie wymagającego okularów i zdolności adaptacyjnych nastolatków. W każdym razie nie znalazłem.
„Android — stworzony dla kobiet z paznokciami.”
A wrażenia z samego systemu?
„To tak jakby ktoś nałożył na iPhone nakładkę utrudniającą korzystanie z niego.”
Chcesz zwrócić mi na coś uwagę lub skomentować? Zapraszam na @morid1n lub na forum.